XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Orduz-gero, zotin-uts, bota dau adia,
Bakotxak dogun barne-zokora jatsia:
Jainko! Jainkoa! - diño -. Ene Aita guren!
Zirimol dot barrena, naasi baizen erre,
Arimea bait-yata atsekabez ase:
Uin biurrizko itxas baltzenean irri,
A ta ni ginduzuzan Zuk maitez estutu,
Sendian biziteko biok zoriontsu.
Ta, aren sabelean, Zuk ez zendun gatzatu
Baiña, ene Jaun ona! Aitu zan gau batez
Aren bizi-argia! T'estal eusten lurrez...!
Nire biotz-miñaren mergatza geroztik!
Argi? Laiño? Zuk dozuz eskuan, alare,
Bizia ta eriotz. Onetsia zaite!..
Ta, zerbait arindua, maite illaren antza
Min-otzikaraz doa erreka ozena,
Ertzez iragarririk illaren izena;
Onen ur obirantza senar samindua,
Begien aurrez dauko zupu samingarri,
Beingoan dau osoro negar beroz busti.
Ta gero, lapur antzo, andik da estaldu,